Zeven dagen per week meer dan twaalf uur per dag werken en in je vrije tijd opgesloten zitten. Deze moderne slavernij vindt gewoon in Amsterdam plaats.
Vier medewerksters van een massagesalon aan het Rokin zijn slachtoffer van de uitbuiting waarvan je nauwelijks kan voorstellen dat het nog gebeurt in Nederland.
Behalve het lange werk moesten de vrouwen, die onder valse voorwendselen uit China waren overgekomen, zich direct thuis melden en zaten ze in een flatje in West zonder verwarming.
Eén van hen, Mary, doet ondanks bedreigingen van de baas nu haar verhaal. Zondagavond besteedt journalist Alberto Stegeman er in zijn programma Undercover in Nederland op SBS 6 ook uitgebreid aandacht aan.
De verhalen van mensenhandel in massagesalons hoor je wel af en toe, maar nooit eerder vertelde een slachtoffer zelf over wat ze allemaal moet meemaken. Overigens gaat het in dit geval niet over een illegale salon waar ‘happy endings’ worden aangeboden.
Bron: AT5 3maart 2013
http://www.at5.nl/artikelen/97651/masseuse-als-slaaf-uitgebuit-in-amsterdamse-salon
Deze Chinese massage salon staat over het algemeen goed aangeschreven en is zeer in trek bij toeristen.
Een onderzoek zal moeten uitwijzen of er inderdaad misstanden in deze salon bestaan.
Het gebeurt wel meer dat Chinese masseuses, die uit het moederland zijn overgekomen, later door ruzie of ontevredenheid zich beklagen en de klok gaan luiden, dat zal niet de eerste keer zijn.
Ook dit verhaal zal ongetwijfeld twee kanten hebben.
2 Reacties op “Masseuse uitgebuit in Amsterdamse Chinese massage salon”
weer zo’n “journalist “op zoek naar een sappig verhaaltje
De vrouwen verzinnen de meest achterlijke verhalen over het bedrijf
Dat doen ze omdat ze dan een verblijfsvergunning krijgen en zo
op een makkelijke manier over de rug van een ander een legale status
Stel dat een Chinese massagesalon een autochtoon bedrijf is met Nederlandse medewerksters, dan zou men onmogelijk voor een prijs van 30 à 35 euro per uur kunnen werken.
Dat zou al gauw het dubbele moeten zijn en zichzelf daarmee uit de markt prijzen, voor de meesten van ons niet interessant meer.
Dat de Chinezen in staat zijn wél voor die prijs te werken komt omdat de baas het niet zo nauw neemt met de hier geldende wetten op het gebied van belastingen, arbeidsvoorwaarden en leefomstandigheden.
De uit China afkomstige masseuses hebben of hadden hier weinig problemen mee, omdat het kennelijk altijd nog beter is dan de omstandigheden in het moederland en zij met minder genoegen nemen dan een autochtoon.
Hetzelfde hebben we meegemaakt in het begin van de zestiger jaren van de vorige eeuw, toen de Chinese restaurantjes als paddestoelen uit de grond schoten en héél Nederland in het weekend naar de Chinees ging.
Het was lekker en goedkoop, zoals nu de Chinese massage voor de liefhebbers en ook toen namen de Chinese ondernemers het niet zo nauw met de hier geldende wetten en voorschriften.
Echter op het moment dat sommige masseuses wat mondiger worden, om zich heen kijken en zich bewust worden van hun rechten en mogelijkheden hier, klimt de kat in de gordijnen en krijg je deze toestanden.
“Schande!” roept het publiek “middeleeuwse toestanden, dit mag niet gebeuren in dit land!”, zelf gehuld in merkkleding, die onder barbaarse omstandigheden in China is gefabriceerd!
Laten wij elkaar geen mietje noemen, beste mensen, ik weet zeker dat het voor de meesten van ons gedaan is met de liefhebberij wanneer de prijs wordt verdubbeld.
Zou ik mij dan nu schuldig moeten voelen wanneer ik mij voor 30 euro per uur laat behandelen? Ik dacht het niet!
Omdat ik weet dat de Chinese masseuse in het algemeen met minder genoegen neemt dan de tot op het bot verwende Westerling!